Grzybica stóp (łac. Tinea pedis) to jedna z najczęstszych infekcji skóry, wywoływana przez dermatofity – mikroskopijne grzyby, które żywią się keratyną, głównym składnikiem naskórka. Szacuje się, że nawet co piąta osoba dorosła zmaga się z nią przynajmniej raz w życiu. Choroba częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet, a ryzyko zachorowania wzrasta wraz z wiekiem, cukrzycą i nadmierną potliwością.
Grzyby odpowiedzialne za zakażenie (głównie Trichophyton rubrum i Trichophyton interdigitale) najlepiej rozwijają się w ciepłym i wilgotnym środowisku – takim jak wnętrze ciasnych, nieprzewiewnych butów, publiczne prysznice, baseny czy sauny. Zakażenie może szerzyć się poprzez kontakt z powierzchniami, ręcznikami lub obuwiem należącym do osoby chorej.
Grzybica stóp może dotknąć każdego, ale niektóre grupy są szczególnie narażone:
👣 Sportowcy – ze względu na długie godziny w obuwiu sportowym i korzystanie ze wspólnych pryszniców.
🩸 Osoby z cukrzycą – zaburzenia krążenia i wysoki poziom glukozy sprzyjają infekcjom.
🧬 Pacjenci z obniżoną odpornością – np. przyjmujący leki immunosupresyjne, cytostatyczne czy sterydowe.
🧦 Użytkownicy syntetycznego obuwia – buty z plastiku czy gumy utrudniają odprowadzanie wilgoci.
🧍♂️ Osoby starsze i otyłe – ze względu na gorsze ukrwienie i częstsze mikrourazy skóry.
Pierwsze symptomy bywają subtelne i często mylone z przesuszeniem skóry. Z czasem jednak infekcja zaczyna się rozszerzać. Typowe objawy to:
swędzenie i pieczenie skóry między palcami,
łuszczenie się i pękanie naskórka,
zaczerwienienie i maceracja (rozmiękanie skóry),
drobne pęcherzyki wypełnione płynem,
nieprzyjemny zapach,
w zaawansowanych przypadkach – pogrubienie skóry i bolesne rozpadliny.
Jeśli infekcja nie zostanie opanowana, może rozprzestrzenić się na paznokcie (onychomikozę), powodując ich żółknięcie, kruchość i odwarstwianie od łożyska.
Najczęstsza postać. Objawia się pęknięciami, swędzeniem i wilgotną, białawą skórą między palcami (zwykle IV–V przestrzeń).
Charakteryzuje się pęcherzykami wypełnionymi przezroczystym płynem, które pękają, tworząc bolesne nadżerki.
Powoduje silne zrogowacenie i złuszczanie podeszwy. Skóra jest sucha, gruba, często z głębokimi pęknięciami.
Diagnozę potwierdza dermatolog lub podolog, który może wykonać:
badanie mikologiczne – analiza zeskrobin skóry lub fragmentu paznokcia pod mikroskopem i w hodowli,
badanie PCR – identyfikacja DNA grzybów (szybsze i dokładniejsze),
badanie histopatologiczne – w trudnych przypadkach różnicujących.
Samodzielna diagnoza często bywa myląca – grzybicę można pomylić np. z wypryskiem lub łuszczycą.
Leczenie zależy od nasilenia infekcji i jej lokalizacji.
Podstawą terapii są preparaty przeciwgrzybicze w kremach, maściach, sprayach lub żelach, zawierające:
klotrimazol,
mikonazol,
terbinafinę,
bifonazol,
ketokonazol.
Terapia trwa zwykle od 2 do 6 tygodni i musi być kontynuowana jeszcze kilka dni po ustąpieniu objawów, aby zapobiec nawrotom.
W przypadkach przewlekłych lub gdy infekcja obejmuje paznokcie, lekarz może zalecić leki doustne, np. terbinafinę lub itrakonazol. Kuracja trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy i wymaga kontroli laboratoryjnej wątroby.
Choć naturalne metody nie zastąpią leczenia farmakologicznego, mogą wspomagać terapię:
Kąpiele stóp w occie jabłkowym (proporcja 1:1 z wodą) – działanie odkażające.
Olej z drzewa herbacianego – wykazuje właściwości przeciwgrzybicze i łagodzące.
Aloes lub żyworódka – łagodzą podrażnienia i wspomagają regenerację naskórka.
Uwaga: skuteczność tych metod nie jest jednoznacznie potwierdzona badaniami naukowymi – warto stosować je tylko jako uzupełnienie terapii.
Utrzymuj stopy w czystości i suchości.
Dokładnie osuszaj przestrzenie między palcami po kąpieli.
Noś przewiewne buty z naturalnych materiałów.
Codziennie zmieniaj skarpetki – najlepiej bawełniane.
Unikaj chodzenia boso w miejscach publicznych.
Dezynfekuj obuwie i akcesoria do pielęgnacji stóp.
Nie pożyczaj ręczników, butów ani klapek.
Dbaj o zdrową dietę – ogranicz cukry proste, które sprzyjają rozwojowi grzybów.
Nieleczona grzybica stóp może prowadzić do:
wtórnych zakażeń bakteryjnych,
grzybicy paznokci,
grzybicy dłoni i innych części ciała,
pęknięć skóry i nadżerek wymagających antybiotykoterapii,
reakcji alergicznych (tzw. id reactions).
Grzybica stóp to częste, ale w pełni wyleczalne schorzenie, o ile zostanie wcześnie rozpoznane i odpowiednio leczone. Kluczowe są: systematyczność, higiena oraz profilaktyka.
Zlekceważona infekcja może prowadzić do długotrwałych nawrotów i zakażeń paznokci. W przypadku wątpliwości lub braku poprawy po leczeniu miejscowym – konieczna jest konsultacja dermatologiczna.
Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.